“Van droom naar desillusie”
Toen de gemeente in 2017 kavels veilde, zagen Ilse en Stefan dit als de kans om een droom voor hun gezin te realiseren. Ze boden op een grotendeels verzonken eiland, met de voorwaarde: binnen drie jaar moest er beschoeiing staan. “We hebben ons daar keurig aan gehouden,” zegt Ilse. Het begon niet goed, ze kregen geen duidelijke gegevens, alleen een vage luchtfoto. Met linten, kompas en bamboestokken moesten ze zelf uitmeten waar hun eiland lag. “Onprofessioneel en onbegrijpelijk”.
Portret van Ilse Purmer en Stefan Keizer – legakkereigenaren op de Vinkeveense Plassen
Blind vertrouwen in een veiling
Bouwen aan natuur en familieplezier
Het perceel van 900 m2 bleek een uitdaging. Professionals haalden het eiland boven water en plaatsten beschoeiing samen met hun kinderen plantten ze riet. Binnen 1 dag spoelde het weg in een storm. Ze plaatsten daarom een stukje golfkering. “Dit laat zien: zonder onderhoud verdwijnen eilanden gewoon.”
Zeilen, suppen en zwemmen: voor het gezin is waterleven vanzelfsprekend. Hun kinderen gaven zelfs zeilles op de Plassen. “Het water maakt ons een hechter gezin.” Ze wilden hun kinderen dit juist in hun puberteit meegeven, maar inmiddels zijn twee van de drie uit huis.
Ilse en Stefan kiezen altijd voor de natuur. Hun beschoeiing maakten ze van hergebruikt hardhout dat het Plassenschap had vervangen door plastic. Een vreemde keuze, want plastic schaadt de natuur. Het oude hardhout konden ze zo een tweede leven geven. Achter de golfkering wilden ze een vissenbos aanleggen met snoeihout. Hun toekomstplannen: een off- grid eiland met zonnepanelen, een septic tank. Altijd met zorg en in overleg met buren.
Zorgzaam en duurzaam
In april 2023, tijdens de presentatie van het concept-bestemmingsplan, spraken ze hun zorgen uit bij een ambtenaar. Het antwoord: “Alles komt goed, gefeliciteerd met uw aankoop.” De champagne ging open. Twee jaar later sloeg de stemming om: met de Rode Lus mocht er niets meer. “We hebben fors geïnvesteerd, altijd gewacht, altijd regels gevolgd. Dit is niet uit te leggen.”
Deksel op de neus
Hoop voor de toekomst
Toen Ilses vader vanaf het eiland de plas en de kerk zag, kreeg hij tranen in zijn ogen. Stefan en Ilse hopen dat hun ouders nog mogen meemaken dat het eiland écht gebruikt wordt zoals zij het voor ogen hadden: een plek voor natuur, samenzijn en ontspanning. Hun oproep is helder:
