“Droom van natuurparadijsje”
Portret van Floris Stokvis en Chantal Visch – legakkereigenaren op de Vinkeveense Plassen
Chantal groeide op met de plassen; Floris keek in Loosdrecht al dromend naar eilanden. In 2020 huurden ze hun kavel met recht van eerste koop. Het was nauwelijks meer dan een drijvende veenplag, half vergaan en nauwelijks begaanbaar. In 2024 durfden ze de stap te zetten en te kopen, kijkend naar het conceptbestemmingsplan. Chantal, werkzaam in vastgoed, wist dat zulke plannen soms nog worden bijgesteld, “maar we vertrouwden erop dat de basis overeind zou blijven.”
Van huren naar eigen eiland
Samen werkten ze het perceel op tot een groene oase: degelijke beschoeiing en 140 bomen en struiken. Al een jaar later moest er tachtig kuub grond gestort worden om afkalving te voorkomen. Hun doel was helder: het landschap terugbrengen in zijn oorspronkelijke staat en er met respect van genieten. “Het mooiste is het gevoel echt in de natuur te zijn. Voor mij betekent dat zwemmen in het helderste water dat er is” zegt Chantal.
Een plek om de natuur te beleven
Beleving als essentie
De Rode Lus zette een streep door hun droom. Waar hun perceel eerst in zone 2 viel (met 40 m² toegestaan), belandde het onverwacht in zone 3, en nu geldt zelfs een absoluut bouwverbod. “Onverklaarbaar en oneerlijk. Je investeert met vertrouwen, en ineens mag er niets meer. Daarmee verdwijnt de basis voor behoud.”
Voorlopig slapen ze er niet: ze wachtten bewust met bouwen tot het definitieve plan duidelijk was. Hun idee: een klein, beschut huisje, nauwelijks zichtbaar tussen de begroeiing. “Eerst de natuur laten groeien, dan pas een plek om te verblijven.” Nu is het een plek om te tuinieren, zwemmen, barbecueën en avonden met een wijntje op de steiger, kijkend naar vogels boven de plas en zonsondergang.
Teleurstelling en onzekerheid
Een huisje is geen luxe, maar de sleutel tot beleving én behoud.
