“Rustpunt op de Vinkeveense Plassen”
Portret van Maarten en Nicole de Boer, legakkereigenaren op de Vinkeveense Plassen
Jeugd aan de Plassen
Maarten’s band met de Vinkeveense Plassen begon al 54 jaar geleden, toen zijn ouders een zomerhuisje op het Achterbos kochten. Daar bracht hij eindeloze dagen door, zeilend op een Hobie Cat samen met zijn broer. Later woonde hij aan de Botsholsedijk, waardoor het water altijd dichtbij was.
De herinneringen en het plezier bij vrienden op de Plassen wakkerden de wens aan om zelf een eiland te kopen. In 2020 deed zich de kans voor: een particuliere eigenaar bood een eiland aan, dat Maarten en Nicole kochten. Ze investeerden in een beschoeiing. Nadat een storm het bestaande huisje vernielde lieten ze een bescheiden huisje bouwen, groen geschilderd en nauwelijks zichtbaar tussen de begroeiing. Voor hen was het een droom die uitkwam: een rustpunt dichtbij de natuur, waar ze vaak ook doordeweeks even heen gaan om te zwemmen of simpelweg te genieten van de stilte.
Een eigen plek gevonden
Samen genieten en zorgen voor het eiland
Het eiland is een plek van samenkomen met Nicole, vrienden en hun twee zoons. Slapen doen ze er nooit; het huisje dient vooral als schuil- en opbergruimte voor gereedschap. Veel tijd gaat naar onderhoud: grasmaaien, takken zagen, wilgen bijhouden en onkruid wieden. Daarnaast zorgen ze bewust voor de natuur: afval gaat mee terug naar huis of gebeurt met biologisch afbreekbare middelen. Tussen hun eiland en dat van de buren zijn waterlelies gepland. Ze willen daar graag een vissenbos aan leggen om dieren meer leefruimte te geven. Ook zal het stukje afgeschermd moeten worden voor boten die er met hoge vaart doorheen varen.
Van hoop naar teleurstelling
Toen het conceptbestemmingsplan ruimte bood voor beperkte bebouwing, voelde dat als een bevrijding. Eindelijk konden ze legaal iets opbouwen, al was 30 m2 beperkt voor hun 800 m2 grote eiland. Maar dat perspectief verdween plots toen, vlak voor de raadsbeslissing, amendementen alles terugdraaiden. Voor Maarten en Nicole voelde dat als een klap in het gezicht: jaren van investeren, plannen en dromen vielen in één keer weg.
