“Eiland vol sport en herinneringen”
Portret van Jeroen Janssen – legakkereigenaar op de Vinkeveense Plassen
In 1977 kochten Jeroens ouders een eilandje op de Vinkeveense Plassen. Het was destijds meer moeras dan land: slechts een paar vierkante meters vaste grond. Samen met zijn vader, oom en zus vlechtte hij als kind een eerste wilgenbeschoeiing. “In de winter, koud en nat, sloegen we palen van acht meter de grond in.” De natuurbeschoeiing hield niet lang stand en werd later vervangen door een stevige constructie – inmiddels al drie keer. Nu is het alweer tijd voor onderhoud.
Van moeras naar familieplek
Watersport als tweede natuur
Op de plassen leerde Jeroen zeilen en windsurfen. Al op zijn vijftiende bouwde hij zijn eerste surfboard en spijbelde om met vrienden het water op te gaan, ook bij sneeuw en kou. Later volgden wedstrijden op zee en trainingen met een catamaran vanaf de Plashoeve. “Zelfs na het stappen in Amsterdam zeilden we ’s nachts naar het eiland om onder een dekbed op de trampoline te slapen en met de zon op rolden we van de boot het water in. Lekkerder wakker worden bestaat niet.”
Overdragen aan een nieuwe generatie
De afgelopen jaren mengde Jeroen zich actief in de discussie over het bestemmingsplan. Voor hem is niet alleen een huisje essentieel, maar ook een overkapping: “Dat is de plek waar je leeft, beschut tegen zon, regen of avonddauw.” Hij initieerde tot 2 x toe een petitie, maar zag dat deze terzijde werden geschoven.
Toen Jeroen zelf kinderen kreeg, wilde hij zijn jeugdervaring doorgeven. “Alleen maar werken aan onderhoud vond ik te zwaar. Met een huisje werd het een plek om echt te beleven.” Het huisje kreeg een septic tank en begroeiing om in het landschap op te gaan. Een steiger met golfkering beschermt het kwetsbare eiland tegen golfslag.
Betrokken bij het beleid
Teleurstelling in de politiek
De laatste besluitvorming ervaart hij als onrechtvaardig. “Ik ben boos vanwege het onrecht dat de legakkereigenaren in de rode lus wordt aangedaan. Dat een recreant met een boot in ons eigen gebied (land en water) meer rechten krijgt dan de legakkereigenaren die nota bene hebben zorggedragen voor het behoud van het gebied.”
De politiek ondermijnt wat wij al generaties lang beschermen – dát is de echte bedreiging voor de plassen.
